Według badań Światowej Federacji Otyłości, w 2035 roku co czwarta osoba na świecie będzie zmagać się z chorobą otyłościową. Coraz częściej problem dotyczy także dzieci; w Polsce w ciągu ostatnich 20 lat trzykrotnie wzrosła liczba młodych z nadwagą. Natomiast dane NFZ dotyczące osób dorosłych wskazują, że obecnie 68 proc. mężczyzn i 53 proc. kobiet ma nadmierną masę ciała. Na otyłość choruje zaś już 15,4 proc. dorosłych mężczyzn i 15,2 proc. dorosłych kobiet, czyli ok. 8 milionów osób (dane NIZP-PZH).

Otyłość to choroba przewlekła o złożonych uwarunkowaniach, która charakteryzuje się tendencją do nawrotów i nie ustępuje samoistnie. Ponadto, baania potwierdzają, że choroba otyłościowa skutkuje aż 200 zaburzeniami i powikłaniami takimi, jak cukrzyca typu 2, zaburzenia kardiologiczne oraz zwiększenie ryzyka chorób nowotworowych.

Algorytm leczenia otyłości uwzględnia w pierwszej kolejności działania dietetyczne, modyfikację stylu życia, dalej leczenie farmakologiczne, a w niektórych przypadkach także leczenie operacyjne.

Jednocześnie podstawowym celem leczenia choroby otyłościowej jest redukcja masy ciała oraz zmniejszenie ryzyka występowania powikłań otyłości, jak i terapia zaburzeń metabolicznych oraz zapobieganie ponownemu wzrostowi masy ciała.

Stąd, wyjściową metodą leczenia w terapii otyłości jest leczenie niefarmakologiczne, czyli właściwie dobrana dieta, która uwzględnienia indywidualne cechy metaboliczne pacjenta oraz schorzenia towarzyszące. Także w sytuaji włączenia terapii farmakologicznej, postępowanie niefarmakoogiczne nadal ma zastosowanie ze szczególnym uwzględnieniem potencjalnych interakcji żywność – lek. Istotną rolę w zespole terapeutycznym pełni dietetyk również w przypadku leczenia operacyjnego – w procesie prehabilitacji bariatrycznej, jak i wsparciu dietetycznym pacjentów po zabiegu.